Rozdział 24

Rozdział 24

Uzbrojona w bezmózgich kompanów

Przepraszam was, że nie było tak długo rozdziału, jednak kompletnie nie miałam pomysłu i czasu by to napisać. Dopiero wczoraj w nocy dostałam olśnienia. Cóż, w takim razie miłego czytania i proszę o opinięJ

   Zaczynało się robić późno, przez małe okienko w celi widziałam, jak słońce zastępuje miejsce księżycowi. Dopiero teraz chłopcy wyszli. Po incydencie z Kat, Luke chciał mnie ukarać. Krótko mówiąc, zabawili się w orgie. Zrobili mi to, co pewnie chcieli zrobić Kat, ale nie żałowałam tego. Nie żałowałam tej decyzji. Wieżę, że Katerina, jest w lepszym miejscu. Trudno znaleźć w tych czasach kogoś, kto będzie dla ciebie miły i np… pożyczy ci 1zł, a co dopiero wstawi się za tobą i za ciebie umrze. Przynajmniej chłopcy nie zachowali się, jak chorzy psychopaci i zabrali moją, powiedzmy, przyjaciółkę. Nie wiem co bym zrobiła patrząc na jej bezwładne ciało. Krew pozostała, a jeśli mówiąc o krwi. Spojrzałam na swoje bandaże, które miałam na obu nogach i prawej ręce. Chłopcy się podpisali. W czasie mojej kary, Luke wpadł na „genialny” pomysł i wyciął nożem swoje imię w mojej skórze na prawej ręce. Michael i Calum poszli w jego ślady. Jedyną osobą, która nie brała w tym udziału był Ashton. Nie, wiem czemu, ale powiedział, że nie może na to patrzeć. Czy to możliwe, że nie jest taki zły? Nie… przecież brał w tym wszystkim udział, nie mam zamiaru mu ufać. Oni wszyscy są jakimiś pojebami, sadystami i wszystko co złe. Mój tata, zawsze mi mówił, że piekło jest puste, wszystkie diabły są tutaj.

   - Chyba właśnie je spotkałam, tatku.- wyszeptałam, a po mojej zaczerwienionej twarzy zaczęły spływać słone łzy. Dziwie się, że jeszcze mam czym płakać.
  Boże… gdzie się podziała ta silna dziewczyna.

ASHTON POV

   - Nadal nie chce jeść.- oznajmiłem chłopakom wchodząc do salonu, wcześniej wyrzucając kolejną porcję jedzenia, której nie zjadła ta dziewczyna. Trochę mi jej szkoda, w sumie niczym sobie nie zasłużyła na taki los.

   - Trudno, ale dopilnuj, żeby w końcu coś zjadła. Nie chce stracić takiej zajebistej dupy.- zarechotał Luke, a reszta go poparła. Ja jedynie wywróciłem oczami na ich zachowanie. Nie lubię tak traktować dziewczyn, ale cóż, takie życie.

   - Faktycznie, trudno w tych czasach znaleźć fajną dupę, szczególnie z taką zajebistą cipą.- podtrzymał temat Michael.

   - Ashton, jesteś pewny, że nie chcesz? Ja chyba zaraz znów pójdę, kręci mnie to.- Boże, Calum nie ma za grosz wstydu.

   - Jezus, Calum! Daj jej odpocząć. Ona też ma limity. A co z ciałem tamtej dziewczyny?- sprawnie zmieniłem temat.

   - Jest w mojej łazience, w wannie. Nie chciało mi się znów kopać dołu, zrobię to jutro. A tymczasem…

   - Kurwa!- zaklną głośno Michael wywracając krzesło na którym właśnie siedział.

    - Co?- ryknęliśmy razem.

   - Ktoś nas namierzył. Kurwa, jakiś gość nas shakował. Jestem pewny, że to wina tej suki! Idą ją zajebać! Tak jej wpierdolę, że wyląduje w wannie obok tej drugiej.- już się podnosił, widziałem w jego oczach zaślepiającą furie.

   - Ej, spokojnie- starałem się zachować zdrowy rozsądek- kiedy nas namierzyli? Może mamy jeszcze trochę czasu. Nie mam zamiaru iść, przez byle jaką dziewuchę do paki.

   - W czasie naszej orgii. Godzinę temu. -Dodał dobitnie. Niedobrze. Bardzo niedobrze. Mogą tu być w każdej chwili. Cholera.

   - O nie, nie z nami te numery. Idźcie posprzątać, w razie czego weźcie broń, a ja pójdę pogadać z tą dziwką.

   Wszyscy zerwali się z miejsc by wykonać swoją robotę, ja poszedłem do naszej „księżniczki”. Gdy zatrzymałem się przed drzwiami, wziąłem powieszony przy drzwiach bicz. Otworzyłem drzwi i od razu napotkałem zirytowane spojrzenie szatynki. Nie do wiary,  suka się nawet nie bała. Chyba najwyższa pora to zmienić.

   - Kto się włamał do naszego komputera, szmato?- uderzyłem ją biczem. Niech wie, że mam dosyć bycia miłym.

NIALL POV

   Jechaliśmy zgodnie wskazówek Austina  do Soph. Nie wiedzieliśmy czego się spodziewać. Chciałem prowadzić, ale chłopcy stwierdzili, że jestem „niepoczytalny” i zbyt rozbity emocjonalnie, a oni chcą jeszcze pożyć. Każda sekunda czy minuta dłużyła mi się  niemiłosiernie. Chciałem ją w końcu zobaczyć, przytulić, poczuć. Chciałem znowu być z nią jednością.

   - Teraz chyba w prawo.- przerwał moje myśli Austin.

   - Chyba?- wybuchłem. Jedno spojrzenie w jego oczy dało mi do myślenia, że coś przede mną ukrywa.- Gadaj. Ale już.

   - No.. połączenie, z tamtym kompem, zostało zerwane. Chyba wyczuli nas sygnał.- powiedział nieśmiało.

   - Że, kurwa co?- wkurwiłem się już na maksa. Harry objął mnie ramieniem. Czułem, że rozpadam się na miliard kawałeczków.  Chciało mi się płakać, ale  nie mogłem. Czułem, że coś we mnie właśnie umarło.

   Nikomu nie polecam, tego uczucia, gdy z minutę na minutę tracisz nadzieję. Gdy trzymasz się nadziei, też jest trudno, ale ją masz, nawet jeśli coś jest mało prawdopodobne, ona jest, a gdy jej nie ma… twoje serce jest puste, umysł przyciemniony, a ciało zdrętwiałe. Nie masz na czym się wesprzeć.

   - Nie martw się, znajdziemy ją. Wierze w to.- pocieszał mnie Harry.

   - Właśnie.- podjął pałeczkę Ross.-  Sophie nie przeszła tego wszystkiego tylko po to, by tak skończyć. Była zmotywowana, dla ciebie. To nie jest dziewczyna, która łatwo odpuszcza. Nawet śmierć was nie powstrzyma. Będziecie razem, oboje razem sporo wycierpieliście. Każde nieszczęście musi mieć swój sens. Nie może być tak, że człowiek poświęca ból i łzy za coś bezsensownego.

   - Ej, chłopaki. Nie chcę przerywać tej grupy wsparcia, ale gdzieś dojechaliśmy.

   Wyjrzałem przez okno, dojechaliśmy do jakiegoś domu, był w środku lasu i wyglądał na stary, jakby miał się rozpaść.

   - Chodźmy.- podjął Zayn, rzucając każdemu z nas po pistolecie. Skąd mój kolega ma takie zabawki? Od razu go załadowałem, czułem, jak w moich żyłach zaczęła pulsować adrenalina.

   Nie Mart się Sophie, przysięgłem, że cię znajdę i zrobię to.

   Wyskoczyliśmy z samochodu i udaliśmy się biegiem do domu.

    - Dobra, grunt to mieć...

   - Pokaż się skurwielu! I oddaj moją dziewczynę bo rozpierdolę cię, tak, że nigdy nie będą mogli poskładać cię na nowo. -Wydarłem się na cały dom, który wewnątrz okazał się dużo bardziej nowoczesny i co nie mogło wróżyć dobrze, niepokojąco cichy.

   - Element zaskoczenia.- dodał z kapitulacją Endi.

   - Rozdzielamy się?- spytał Billy, bardziej podekscytowany, niż zestresowany. Miałem ochotę mu dowalić i przypomnieć, ze to jest akcja ratunkowa, a nie jakiś kurwa, film akcji

   - Broń Boże! Trzymamy się razem. -Zarządził Liam. Zgodziliśmy się z nim, no może nie wszyscy, ja czym prędzej pognałem na piętro i zobaczyłem wszechstronny korytarz. Było w nim osiem drzwi, w tym jedno w połowie otwarte. Z filmów akcji, powinienem się nauczyć, że jest to zasadzka i by tam nie wchodzić, ale cóż, wtedy nie myślałem racjonalnie. Wtargnąłem do pokoju, a tam ujrzałem przeraźliwy widok.

   Upadłem na kolana. Wszędzie była krew, a na podłodze były ślady krwawej walki, co ja mówię, w całym pokoju, najbardziej jednak przyciągnął mnie szlak z krwi, prowadzący do łazienki. Jakby ktoś ciągnął ciało. Nie zważając na chłopaków, na których twarzach malowało się najprawdopodobniej przerażenie, wbiegłem na chwiejnych nogach do łazienki. Serce mi biło, a w głowie huczało, myślałem, że wybuchnę, byłem u szczytu wytrzymałości. Co tam zobaczyłem?

   A kolejną porcję krwi, tym razem w wannie. To niemożliwe by człowiek przeżył, bez takiej ilości krwi. Na ścianie widniał krwawy napis.

Spóźniliście się

   Przegięli.

   - Wy skurwiele, wyłaźcie! Kurwa, chodźcie tu, rozpierdolę was, zrobię z was żarcie dla psów, cały dom będzie ociekał waszą krwią i waszymi organami. Zapłacicie, za to co jej zrobiliście!

   - Spokojnie- czułem, że ktoś mnie obejmuję- Uspokój się, to jej nie pomorze.- nie byłem w stanie rozpoznać głosu, który do mnie przemawia.

   - Zapłacicie za to…- wyszeptałem łamiącym się głosem i objąłem, tego kto do mnie mówił. Okazało się, że był to Liam. Wyprowadził mnie z łazienki, moje nogi były jak z waty, nawet nie wiem, czy tam były, nie czułem ich.

   - Chłopaki…- zaczął ostrożnie Ross.

   Odwróciłem się do niego.

   Boże…

   Chyba właśnie zabiłam Sophie. Co myślicie? Jak to się skończy? Może was zaskoczę…;)

 Proszę was o komentarze i pamiętajcie, że im więcej, tym bliżej nexta.

Całuski~ Als
 UWAGA!
Chciałabym wam polecić portal do kupowania i sprzedawani ciuchów - vinted.pl.
Polecam wiele fajnych ciuchów i dla chętnych proponuję odwiedzenie mojego konta jako violent96. Mam setki ciuchów, wiele jest jeszcze niewystawionych, a sprzedać chce szybko, bo potrzebuję kaski i miejsca w szafie;) mogę nawet sporo zejść z ceny
LINK tutaj - VIOLENT96
Polecam i liczę, że coś wam się spodoba;)
Do napisania;D